CINGARCI ABLA

Dün akşam ablamın bir işi vardı. Biz de peşine takıldık. O işini hallederken biz de bici bici yiyecektik. Böylece Ahmet Arif hayatının ilk bici bicisini yiyecekti. Biciye bayılacaktı ve hayatı boyunca her bici yemesinde beni anacaktı.

Tadını beğenmedi. Hayallerimi yıktı.

Hoş bir tadı da yok da, neyse…

Onun bicisini ve benim bicimi zatürre olmayı göze alarak yedim. Bici yemek insanın ciğerinde klima çalışıyor hissi veriyor.

Orada uzun uzun oyalandıktan sonra Ahmet Arif ile bir oyun salonuna gittik. Bilgisayar oyunları, çocuk oyunları, atış oyunları derken Las Vegas gibiydi.

Kapanış yakın olduğu için şirinliğimizle kasadaki ablalarından ancak bir jeton alabildik ve bir motosiklet yarışından sonra çıktık oradan.

Arabayı park ettiğimiz yere doğru yürüdük, bir kaldırıma oturduk. Biraz dizi izledik, biraz sohbet ettik. Arkadan bir kadın seslendi:

“Canım bakar mısınız? Buradan gidin. Sizin çenenizden rahatsız oluyorum. Vır vır konuşuyorsunuz.” minvalinde kabaca çok şeyler söyledi.

Ben şaşırma ve utanç ve korkuyla karışık bir sürü duygu hissettim.

Gerçekten gürültü yapmış olabilirdik ama üslup bu mu olmalıydı?

“Kaldırım size ait değil. Biz burada oturuyoruz. İsterseniz polis çağırın!”

“Polis çağırırsan ceza yersin geri zekalı!”

“Ben çağıracağım demedim. Siz çağırın. Ben bir şey yapmıyorum ve gitmiyorum.”

İçimde bir öfke kabardı.

Yanına birileri daha geldi.

“Kapımızda köpek var filan” diyor.

Yine de gürültü yapmış olma ihtimaline karşı sessizce oturduk.

Hala bize sataşıyor ama.

Kendini sakinleştirmeye çalışan yanındaki gence de carladı.

Kadın topluca hepimizin canına okudu.

Hiç tanımadığı biriyle bu kadar çabuk kavgaya girmesini gerektirecek ne yaşadı acaba?

İçim burkuldu ona. Bir de polisin adaleti sağlamasına tam anlamıyla güvenemediğim için içim burkuldu bana.

En son, tüm bunları telafi etmek istercesine sebepsiz şen bir kahkaha atarak kalktım oradan.

Ahmet de göstermeden hareket çekti kadına.

“Oğlum, olmaz öyle ya! Yüzüne karşı yapacaksın ya da arkasından yapmayacaksın!”

Yeğenime delikanlılık dersini verdikten sonra huzur içinde tamamladım akşamı.

Yüzünü tam seçemediğim cıngarcı abla! Ruhun huzur bulsun dilerim.

Beni merak etme, ben iyiyim.